Achtergrond
ACHTERGROND
Als een van vijf kinderen heeft zij een eindeloos idyllisch kinderleven gehad in een landelijk omgeving met enorm veel contrasten tussen leemtes en overvloed.
De afzondering die deze levensstijl met zich meebracht heeft een enorme invloed gehad op haar creativiteit. Soms was daar zo veel van niets; maar juist dat niets dwong je om de schoonheid van een nietigheid intens te beleven.
Daarom lig er een sterke focus op textuur, kleur en detail in haar werk die meestal een verhaal weergeven. Als kleine meisje was zij zich al heel bewust hoe fragiel en uitgeleverd de mens aan de wetten van de natuur is.
Grotendeels wordt haar werk ondersteund door uitspraken en gezegdes van anderen, voornamelijk haar ouders, auteurs uit de Bijbel, filosofen, muziek van o.a. Pink Floyd en veel andere kunstenaars.
Zo haalt zij dan de woorden van Petrus aan: De mens is als gras en zijn schoonheid als een bloem in het veld: het gras verdort en de bloem valt af, maar het woord van de Heer blijft eeuwig bestaan.
Deze bloem is niets anders dan de klaproos welke zij met passie fotografeert. Voor haar staat dat symbool voor bloed, wat leven zowel als dood betekent. Begin en einde.
Vergeet oorlog niet! Oorlog is de vader van allemaal…dat zit in onze genen. Gewoon de paradoxen die het leven iedere dag op een dienblad aan je voorschotelt, zijn een grote bron van inspiratie voor haar.
Tijdens de Eerste Wereld Oorlog waren de loopgraven aan het Westelijke Front rood van de klaprozen. Men beweert dat deze bloemen groeien in grond die doordrenkt is met vergoten bloed.
Het bloed van onschuldige jonge kinderen, wat tot op de dag van vandaag nog steeds vergoten wordt, om de ego’s van tirannen en politici te strelen.
Net zo als met Jezus Christus staan hun kruizen in de Gemenebest begraafplaatsen symbool voor nutteloos bloedvergieten.
Klaprozen zijn mensen. Prachtig, kleurvol, vrolijk en verfijnd.
’n Mooi gezicht maar zo fragiel en weerloos! In een portret van dit bloemetje herkent zij lief en leed, schoonheid, levensvreugde, verval, vrees, verraad en verzoeking opgesloten in de mensheid.
Een heel klein zaadje dat ontkiemt en uitbloeit tot een volmaakte creatie om dan net weer door genadeloze aanslagen, wind, weer en stormen van het leven afgetakeld te worden tot niets. Tot stof!
Maar verval en dood zijn deel van het leven en daarom is dit ook een onderdeel van de schoonheid. Het moment waarop je geboren wordt begin je al met sterven.
Zo vind zij de afgebrande ruïnes van haar ouderlijke huis onvoorstelbaar mooi en komen er voortdurend nieuwe creaties te voorschijn. Door het vuur is het verwoest maar tegelijkertijd ook gezuiverd. Het is afgebrand maar zijn ziel leeft voort.
Maar die kaal verlaten vlakten er om heen staan nog zo als in het begin toen God Hemel en Aarde schiep. Vaak combineert zij deze beelden van vroeger, uit haar jeugd, met nieuwe beelden tot een collage.
Marthie is momenteel bezig om zoveel mogelijke spreuken en verhalen uit de Bijbel met fotografische beelden te vertalen en hoop om het af te maken voordat zij zelf terugkeert tot stof.